Wielkanoc to jedno z najstarszych świąt chrześcijańskich. Zwiastuje ona Zmartwychwstanie Pańskie i zwycięstwo nad śmiercią. Jest to święto ruchome, czyli co roku wypada w innym czasie. Obchodzimy wiele tradycji związanych z tym wydarzeniem. Jedną z nich jest przeżywanie Wielkiego Tygodnia, na którego zakończenie – w Wielką Sobotę – idziemy do kościoła święcić pokarmy.
Pokarmy na wielkanocnym stole są związane z naszą wiarą. Tradycja święcenia zaczęła rodzić się na zachodzie w VIII wieku. Najważniejszym z symboli jest baranek oznaczający Jezusa Zmartwychwstałego. Jajka symbolizują nowe życie. Wędliny oraz kiełbasy ukazują dobrobyt i obfitość, natomiast sól prawdę, a także oczyszczenie. Chrzan oznacza siłę, a kawałek ciasta (najlepiej upieczonego własnoręcznie) ludzką pracę. Ser symbolizuje związek człowieka i przyrody, a królik płodność, tudzież nadejście wiosny.
W Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego odbywa się uroczyste śniadanie. Czym jest śniadanie? Pewnie każdy potrafiłby na to odpowiedzieć. Jest to najważniejszy posiłek dnia, który dodaje nam energii i siły. Lecz zwykłe śniadanie różni się od wielkanocnego. Przez czterdzieści dni pościmy, lecz po zakończeniu postu i Wielkiego Tygodnia możemy najeść się do syta. Zjeżdżają się krewni, po czym cała rodzina zasiada do stołu. Ale zanim przejdziemy do świętowania, konieczna jest modlitwa w podzięce Panu za życie i za obfite dary. Po modlitwie możemy rozpocząć śniadanie. Na początku dzielimy się jajkiem, składając sobie życzenia. Naszym przyjaciołom możemy złożyć życzenia internetowo!
Poniedziałek Wielkanocny nazywamy śmigusem-dyngusem. Legenda głosi, że dziewczyna, która nie zostanie oblana, nie wyjdzie za mąż. Śmigus-dyngus prawdopodobnie pochodzi z tradycji słowiańskich. Początkowo nie był akceptowany przez kościół, bo uznawano go za święto pogańskie. Podejście kościoła zmieniło się w XVIII wieku, kiedy skojarzono go z chrześcijańskim symbolem chrztu.
Szkolne Koło Dziennikarskie:
Kacper Bogaczewicz
Gabriela Czebieniak
Marcin Wolwowicz
Opiekun: Monika Kij